Het lijkt wel vakantie! - Reisverslag uit Teheran, Iran van Paul Est - WaarBenJij.nu Het lijkt wel vakantie! - Reisverslag uit Teheran, Iran van Paul Est - WaarBenJij.nu

Het lijkt wel vakantie!

Door: paulopdefiets

Blijf op de hoogte en volg Paul

22 Mei 2011 | Iran, Teheran

De landerige vrijdagmiddag met een heerlijk zondagsgevoel richting Tabriz gefietst. Een meloentje voor onderweg gekocht en richting het grote zoutmeer. Daar maar eens thee en ijs genomen en een nieuwe fles water: veel drinken zei de dokter. Na de brug maar eens een theetje en een waterpijpje: tabak met vruchtensmaak, erg lekker en ontspannend. Nieuwe weg rechtdoor was er nog niet, dus een ommetje van 26 km om de heuvels heen en langs het meer met hele lekkere lichte klimmetjes en dan met 40 dalen. Toch maar een pauze op de helft, alweer een uur gefietst: rijstmaaltijd met lente-uitjes en selderie, Iraans brood, grote lappen en heel dun, Iraans biertje: met vruchtensmaak, ook erg lekker en ontspannend. Voor de derde keer vragen mensen in perfect Engels en heel bescheiden: "Hello mister, are you okay, can we help you?"
Verder rollen met het Mp-3tje vol rustige muziek aan, de zon gaat langzaam onder achter me en Tabriz is nog ver.
Maar Amir in Khaseban en zijn familie zijn niet ver. In de schemer bij het winkeltje leg ik mijn hoofd op mijn hand, uren later om half 1, na een boeiende avond met zijn familie, leg ik mijn hoofd te rusten naast Amir, zijn broertje en zijn neef Asghar, die goed Engels spreekt. Hij vertaalde de nieuwsgierige vragen van zijn ooms. Heerlijke maaltijd met weer rijst, tonijn, Iraans brood, komkommer en ui en zelfgesneden en gebakken patat! En mijn meloen. De moeder en het zusje van Amir waren er de hele avond gewoon bij, dus niks geen aparte kamer voor de mannen. Hele fijne, open mensen, plus ik heb nu weer een schone lange broek, want de mijne was nog nat na het wassen en de smeer en teer gaan er niet uit.
In de ochtend maken Amir en Asghar ontbijt en niet de moeder. Om 11 uur rol ik relaxed en helemaal fris naar Tabriz, niet voor een pauze met thee en brood met room en honing, heerlijk! Op het station moet ik een uur wachten tot het loket open gaat. Eerst een haastgevoel: moet de stad nog zien, moet dit moet dat. Al heel snel weer een Iraans biertje en pistache-nootjes en lekker niksen! Kwart voor drie laat ik mijn ´Koga-Mijnschatja` achter bij de bagage en pak zonder haar de bus naar de stad: heel raar gevoel. Daar wat rondneuzen, internetten en scans voor het Turkmeense visum maken en mailen: weer een bureaucratische hobbel genomen. Meer sfeer proeven dan must-sees checken, al was de Blauwe Moskee heel mooi.
De trein boemelt om 8 uur richting Teheran en weet van de 721 km toch een reis van 13 uur te maken. 3 leuke oudere slapies in de coupe, die de foto's van Italie belangstellend bekijken. Geen snurkers (of ik was het...) en om 9 uur fit uit de trein gerold op Teheran Centraal. Koga-Mijnschatja doet er wat langer over, maar om 1 uur mag ik haar weer bezitten. Met Nederlandse muziek op de kop zingend de drukke Vali Asr straat in. Deze loopt licht omhoog, soms ga ik over de stoep als daar schaduw is, het drukke verkeer straalt voor mij rust uit en geen hectiek. Als je gewoon je paadje ziet, neem je dat en gaat alles goed. Na een kleine 2 uur ben ik bij de zijstraat Kajabani street, waar ik welkom ben bij Martin en Susanna, vrienden van vrienden. Maaltijd, was draaien, alle tassen herschikken, internetten zoals je ziet: fantastisch! Uitzicht op Teheran aan de ene kant, aan de andere kant op de bergen van 4000 meter hoog en opzij zie je precies de piek van Mount Damavand. Die ga ik eens van naderbij bekijken op een fietstoertje naar de Kaspische zee.
Op maandag een dagje fietsonderhoud en de tassen schoonmaken. Pakken voor de Kaspische Zeetocht. Ik kan zonder de 2 voortassen en de Projects to Interface sporttas van de FVK-hoofdsponsor op pad. oftewel: ik sleep ruim 10 kilo meer mee nu dan op een korter fietstochtje van een paar dagen of weken. De keuken en veel reservemateriaal vooral, plus wat kleren.
In de middag de stad in met bus en metro. Golestan Paleis, verdwalen in de immense Bazaar en de Iman Hossein Moskee daarin opsporen en bezoeken. leuke mensen ontmoeten en kletsen. Slenteren en de atmosfeer van de stad proeven en opsnuiven. Om half 10 terug in de flat waar een tweede warme maaltijd en een biertje voor me klaar staan. Vroeg naar bed zo, morgen om 5 uur al op de fiets.

  • 22 Mei 2011 - 17:50

    Pascal:

    Hoi Paul,

    Mooi hoor, wat je allemaal meemaakt.
    Hopelijk blijf je nog lekker lang weg zodat ik nog veel verhaaltjes kan lezen.
    Bij FVK is het bijna zomerstop, dan missen we je toch niet meer als we geen wedstrijden hebben.

  • 23 Mei 2011 - 07:02

    Marijke:

    Hoi Paul,
    Inderdaad, wat je zegt: VAKANTIE!!!
    Prachtig, ik moet je een compliment maken wat betreft je verhalen, het is bijna alsof ik er zelf bij ben.
    Geweldig ook hoe de mensen overal reageren!
    Veel plezier en tot de volgende keer!

  • 24 Mei 2011 - 19:29

    Jacques Willemen:

    "Calligrafie? Gewoon lui zweet, Teheran"
    Rorschach

  • 26 Mei 2011 - 19:48

    Pablo:

    Hoi Paul,
    Mooie verhalen en foto's!
    Vanaf nu volg ik je op de voet...
    Groeten,
    Pablo

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Paul

Hoogtepunt van de reis, sneeuw op de 4655m hoge Ak Baital pas, Tadjikistan

Actief sinds 23 Jan. 2011
Verslag gelezen: 433
Totaal aantal bezoekers 87300

Voorgaande reizen:

20 Maart 2011 - 26 Augustus 2011

Stukske fietsen

22 Juni 2011 - 26 Augustus 2011

Nog een stukse

Landen bezocht: